Boaz is 22 jaar en rijdt sinds januari van dit jaar op de zijlader. Wat hem het meest aanspreekt aan dit werk? Het contact met mensen. ‘Ik hou ervan als ik iemand een lach kan bezorgen.’
‘Een bekende van mij werkte hier al,’ vertelt Boaz. ‘Ik hoorde hoe het eraan toeging en dat maakte me nieuwsgierig.’ Het idee van buiten werken, rijden op een grote vrachtwagen én elke dag op tijd thuis zijn sprak hem aan. Hij belde om te vragen of er een plek vrij was. ‘Toen nog niet, maar anderhalve week later werd ik teruggebeld, kon ik op gesprek komen én bijna meteen beginnen.’ De eerste tijd bestond vooral uit meekijken. Minicontainers controleren op inhoud, goed neerzetten voor de vrachtwagen en testbakken oppakken. ‘Het begin stond in het teken van veel oefenen, kilometers maken en vooral doen. Eerlijk? Dat heb ik toen best een beetje onderschat. Je moet goed opletten, de routes kennen en weten hoe de machine werkt.’
Het leukste aan het werk vindt hij de sfeer onder collega’s. ‘We lachen veel, hebben platte humor, maar staan altijd voor elkaar klaar,’ vertelt Boaz. Ook het contact met bewoners onderweg vindt hij leuk. ‘Ik hou ervan als ik iemand een lach kan bezorgen. Zwaait er iemand? Dan toeter ik terug.’ Boaz is dienstverlenend ingesteld en geeft graag uitleg. ‘Mensen weten soms niet wat er van ze verwacht wordt, maar wij zijn ook gebonden aan regels. Dat was in het begin wel even wennen.’ Volgens hem wordt er nog vaak neergekeken op het werk. ‘Terwijl het allesbehalve makkelijk is.’
In het voorjaar neemt de drukte wat toe, zeker bij het ophalen van GFT-afval. ‘Met het mooie weer wordt er massaal in de tuin gewerkt. Mensen hebben veel snoeiafval wat niet altijd in de GFT-container past. Grote hoeveelheden of takken dikker dan je pols? Breng het gratis naar de milieustraat.’
